Języczka PRZYWALSKIEGO

Języczka PRZYWALSKIEGO

Ligularia Cass.

Języczka Przewalskiego to bylina należąca do rodziny astrowatych (Asteraceae). Wiele gatunków ligularii w środowisku naturalnym występuje w Azji, natomiast języczka Przewalskiego została wyselekcjonowana przez botaników i jest znana z uprawy. Języczka Przewalskiego osiąga do 150 cm wysokości. Wykształca cienkie łodygi, na których wyrastają dłoniasto powcinane, zielone liście, które jesienią przebarwiają się na czerwono lub purpurowo. 
Języczka Przewalskiego kwitnie od lipca do września. Żółte kwiaty zebrane są w kwiatostany o długości nawet do 70 cm. 
Jest dość łatwa w uprawie, pod warunkiem, że posadzi się ją na stanowisku zacienionym w żyznej, dość wilgotnej glebie. Bardzo ważne jest regularne podlewanie rośliny, szczególnie latem. Języczka ma słaby system korzeniowy, więc przesuszona szybko może obumierać. Warto dokarmiać języczkę nawozami zawierającymi zwiększoną dawkę fosforu. Przekwitnięte kwiaty można pozostawić na zimę, gdyż po zaschnięciu stanowią swoistą ozdobę.

 
Języczka Przewalskiego jest z reguły odporna na choroby i szkodniki. Niestety, to roślina lubiana przez ślimaki. W chłodniejszych regionach Polski zaleca się okrywać ją przed nadejściem zimy.
Z uwagi na duże wymagania wodne, warto sadzić w pobliżu oczek wodnych lub stawów. Nadaje się do nasadzeń pojedynczych, np. jako soliter na trawniku, lub w grupach (w kompozycji z innymi gatunkami). Dobrze prezentuje się w ogrodach naturalistycznych i wiejskich. Jest wykorzystywana na kwiat cięty. W medycynie Wschodu uchodzi za roślinę leczniczą, w Europie pełni jedynie ozdobną funkcję.