ŚLIWA WĘGIERKA ZWYKŁA i WĘGIERKA BIAŁA - szczepione na jednym drzewie

ŚLIWA WĘGIERKA ZWYKŁA i WĘGIERKA BIAŁA - szczepione na jednym drzewie 

Prunus x Prunus

WĘGIERKA ZWYKŁA

Owocowanie: połowa września

Zarówno odmiana podstawowa jak i jej typy w okres owocowania zwykle wchodzą dość późno, na ogół w 3-4 roku po posadzeniu. Owocuje regularnie i obficie. Na dobrym stanowisku, tj. na żyznej, próchnicznej glebie, bogatej w wodę potrafi owocować bardzo obficie. Kwitnie bardzo późno i jest samopylna, nie wymaga zapylenia obcym pyłkiem. Drzewo rośnie średnio silnie. W pierwszych latach po posadzeniu tworzy koronę stożkowatą, która później staje się kulistą, umiarkowanie zagęszczoną.

OWOCE:

Owoc średni lub mały, skórka żółta z lekkim pomarańczowym rumieńcem, pokryta białym nalotem. Miąższ żółty, soczysty, dobrze odchodzący od pestki, aromatyczny.

WĘGIERKA BIAŁA:

Owocowanie: połowa sierpnia

Węgierka Biała jest to odmiana nieznanego pochodzenia, bardzo popularna w okresie międzywojennym, w północno-wschodnim rejonie kraju, obecnie bardzo popularna i poszukiwana odmiana w całym kraju.

Drzewo rośnie dość silnie, młode drzewka tworzą korony wyniosłe, natomiast w starszym - szerokostożkowe, które łatwo się zagęszczają. Na mróz są wytrzymałe, na choroby – mało podatne. Wcześnie wchodzi w owocowanie, plnując regularnie i bardzo obficie.

Owoce owalne lub wąsko jajowate, średnie (30g), z białawym nalotem i karminowymi przechtlinkami. Miąższ owoców zielonkawożółty lub złotożółty, zwięzły, kwaskowatosłodki i niezwykle smaczny - całkowicie odchodzący od pestki. Owoce o korzennym aromacie. Dojrzałość - pod koniec sierpnia. Przeznaczenie: do bezpośredniego spożycia i przetwórstwa.