Sadzonki wiązu
Wiązy to drzewa pochodzące w polskich lasów. Osiągają duże rozmiary nawet do 40 metrów wysokości. Na szczęście jest wiele odmian o mniejszym wzroście przez co można je z powodzeniem sadzić w ogrodach. Nadają się szczególnie do ogrodów w stylu naturalnym. Wymagają wilgotnego stanowiska, jednak z wiekiem są bardziej odporne na susze. Są całkowicie mrozoodporne więc możemy je sadzić tam gdzie bardziej egzotyczne gatunki nie przetrwałyby. Jest to drzewo, które urośnie ładnie zarówno w pełnym słońcu jak i półcieniu – nadaje się do ogrodów tworzonych na stokach od strony północnej. Szczególnie dekoracyjnie wygląda wiąz holenderski odmiany Wredei. Jego liście mają ciekawy i niespotykany wzór, który wraz z jasno zielonym kolorem tworzy bardzo efektowną ozdobę ogrodu. Srebrną szatą może się pochwalić za to wiąz polny odmiany Argenteovariegata. Jego srebrne oraz ciekawy pokrój tworzą niespotykane zestawienie. Pasuje szczególnie do ogrodów formalnych oraz stylizowanych. Wśród licznych odmian wiązów oferujemy też odmiany nadające się do ogrodów o niewielkiej powierzchni oraz jako nieduże drzewko do projektów z dużym udziałem żwirowych i kamienistych powierzchni. Będzie to odmiana wiązu holenderskiego Jacqueline Hiller czy rosnąca do trzech metrów wysokości oraz mająca taką samą rozpiętość korony odmiana Geisha.
Odmiany wiązu - syberyjski aurea
Wiąz to jedno z najokazalszych drzew liściastych rosnących na terenie Europy. Należy do rodziny wiązowatych i obejmuje ok. 20 gatunków. W środowisku naturalnym drzewo rośnie w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. Spotkać go można głównie w lasach liściastych oraz parkach miejskich. Jego walory wizualne wynikają z ładnego pokroju oraz dekoracyjnych liści.
Wiązy w ogrodzie - charakterystyka
Drzewo wiąz jest majestatyczne, ma bujną koronę, gruby pień, a ponadto cechuje się szybkim wzrostem. Dorasta nawet do 40 m, jednakże dostępne są też odmiany przeznaczone na żywopłot. W ciągu roku osiąga przyrost na poziomie od 30 cm do 1,8 m. Ozdobą wiązu jest korona ciemnozielonych liści o elipsowatym kształcie, które są wyraźnie piłkowane na brzegach. Pojawiają się na gałęziach w kwietniu oraz maju, a utrzymują często do jesieni. W tym okresie ich barwa jest żółta, po czym zaczynają ciemnieć. Kora wiązu jest szara i płytko spękana pionowymi bruzdami. Owoce tych drzew zebrane są w pęczki i zwisają na cienkich szypułkach, w których to znajduje się jeden orzeszek otoczony błoniastym skrzydełkiem. W okresie kwitnienia wiązu występują obupłciowe lub poligamiczne kwiaty. Drzewa te rosną pojedynczo albo w małych grupach. Znajdują zastosowanie zwłaszcza w parkach miejskich, natomiast mniejsze odmiany sprawdzą się też w ogrodach.
Gatunki wiązu - drobnolistny, holenderski, polny
Najpopularniejsze odmiany wiązu to:
- Wiąz polny, pospolity (Ulmus minor)- dorasta do 30 m wysokości, a jego cechą charakterystyczną są odwrotnie jajowate albo podłużne liście, z wąskim wierzchołkiem oraz skośną, asymetryczną nasadą. Krawędzie liści są podwójnie piłkowane lub karbowane. Odmiana ta jest podatna na holenderską chorobę wiązów i często wykorzystywana do tworzenia strzyżonych form,
- Wiąz holenderski (Ulmus hollandica) 'Wredei'- dorasta do 10 m wysokości, a jego korona może mieć średnicę 5 m. Odmiana ta wyróżnia się wąskim oraz stożkowatym pokrojem, jej gałęzie skierowane są ku górze i ozdabiają je żółtozielone liście,
- Wiąz holenderski (Ulmus × hollandica) 'Jacqueline Hillier'- odznacza się dosyć wolnym wzrostem, jego pokrój jej nieregularny i zwarty. Osiąga tylko do 3,5 m wysokości. Odmiana ta ma niewielkie, ciemnozielone liście,
- Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis)- wyróżnia się specyficznym pniem, który u podstawy jest często rozdzielony na kilka dużych odnóg. Liście tej odmiany są widocznie asymetryczne u nasady i mają krótki ogonek (ok. 5 mm). Wiąz szypułkowy osiąga pokaźne rozmiary (35-40 m),
- Wiąz górski, brzost, wiąz szorstki (Ulmus glabra)- dorasta do 40 m wysokości, natomiast jego pień ma wiele dużych konarów, które bywają pokręcone. Cechą charakterystyczną wiązu górskiego są też skrętolegle ułożone liście, które u nasady są asymetryczne, natomiast z wierzchu szorstkie,
- Wiąz 'Camperdownii’ (Ulmus 'Camperdownii’)- ma okazałą, gęstą koronę oraz duże, szorstkie ciemnozielone liście,
- Wiąz drobnolistny (Ulmus parviflora) 'Geisha'- najczęściej występuje w postaci drzewka szczepionego na pniu, osiąga do kilku metrów wysokości i ma małe, drobno ząbkowane i niezwykle dekoracyjne obrzeżone na biało liście,
- Wiąz turkiestanu, wiąz syberyjski (Ulmus Pumila Celer)- wykorzystywany do tworzenia żywopłotów, wyróżnia się szybkim wzrostem i osiąga do 6 m wysokości. Doceniany z uwagi na gęstą i bardzo ozdobą koronę,
- Wiąz syberyjski 'Aurea'- odmiana wolno rosnąca o zwartym, kulistym i rozłożystym pokroju. Wiąz syberyjski Aurea osiąga roczny przyrost w wysokości ok 15 cm. Ma intensywnie zielone, zielono- żółte i żółte liście, które mają kształt eliptyczny i są piłkowane na brzegach.
Uprawa wiązu
Wiąz to roślina mrozoodporna, pomimo tego lubi ciepłe i dobrze nasłonecznione stanowiska. Co ważne, nie ma preferencji co do rodzaju gleby, a więc dobrze wzrasta w każdej glebie ogrodowej. Ważne jest jednak to, aby była ona odpowiednio wilgotna. W przypadku wiązu syberyjskiego może być mokra, gdyż ta odmiana wymaga sporej ilości wody. Sadzonki wiązu najlepiej sadzić wczesną wiosną oraz jesienią. Pielęgnacja drzewa ogranicza się do podlewania i regularnego przycinania gałęzi.